De Pépinière

Natuurlijk werden er van het monument voor Camille-Aimée Coquilhat prentkaarten gedrukt, zoals deze bijvoorbeeld:

Dat monument staat er nog altijd, al duurde het een tijdje eer ik het vond, wat verborgen tussen de bomen en misleid als ik was door de weergave op de prentkaart.

Het beeld is van de hand van Jacques de Lalaing. In het boekje Antwerpse standbeelden (Antwerpen : De Vlijt, 1983, p. 97) wordt het omschreven als "Van Coquilhat is niet zo veel te zien : een bronzen medaillon onderaan het monument. Blikvanger is de levensgrote negerin, die in zwierige en bevallige houding op een boomstam schijnt te genieten van de herwonnen vrijheid". In 2001 is men tot een ander inzicht gekomen: "Een naakte negerin met weelderige vormen staat op een uitstekende knoest van een boom; haar hoofd steekt tussen de bladeren. Zij buigt zich voorover om hulde te brengen aan het portret van Coquilhat".
Geciteerd uit Stadsbeelden Antwerpen anno 2001 ( Antoon Van Ruyssevelt. - Antwerpen : 2001, p. 138). Met prachtige foto's trouwens van buurman en fotograaf Jan Kempenaers.

Van Chamonix en Genève over Antwerpen naar Congo

Deze kaart van de mannen die een gletsjer beklimmen in Chamonix kreeg Emma Beaujean (Veuve Coquilhat) in 1907 toegestuurd door haar zuster in Genève. Ze woonde toen aan de Boulevard Léopold, de huidige Belgiëlei. 

Emma Antoinette Euphémie Beaujean (°Luik, 1826 - +Antwerpen, 1910) zoals ze voluit heet, is de weduwe van Casimir Coquilhat. Dat is niet de man naar wie de Coquilhatstraat in Antwerpen is genoemd, maar wel de vader ervan. De Vaderlandstraat, zoals de straat vroeger heette, kreeg in 1891 haar nieuwe naam naar aanleiding van het overlijden in Boma, Congo, van Camille-Aimée Coquilhat. Een beroemd man toentertijd, die in het zog van Stanley mee naar Congo trok en het uiteindelijk in 1890 tot vice-gouverneur schopte van dat land. In de bibliotheken van de UAntwerpen en van de erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience zijn er van zijn hand enkele werken over Congo te vinden.

Lang kon hij niet genieten van die status, want in 1891 was zijn pijp uit: dysenterie (een wetenschappelijker woord voor diarree). Postuum kreeg hij dus een straat naar hem genoemd, en een monument in wat toen de Pépinière heette, het huidige Albertpark. In Congo zelf werd Equateurville omgedoopt tot Coquilhatville (het huidige Mbandaka).

 Ook vader Casimir Erasme Coquilhat was geen onbelangrijk man. Hij was inspecteur van oorlogswapens en bevelhebber van het artilleriemateriaal in Antwerpen, en als specialist ter zake schreef hij daar enkele werken over. Door sommige bronnen  wordt hij daarom als een van de grootvaders van de moderne ruimtevaart beschouwd. Casimir Erasme Coquilhat overleed in 1890, 79 jaar oud, maar een jaar voor zijn zoon stierf, als gepensionneerd generaal-majoor, Commandeur van het Leopoldsorde, versierd met het gedenkkruis der vrijwilligers van achttienhonderddertig en het Militair Kruis, Ridder der Orde van den Nederlandschen Leeuw en van verscheidene andere Orden.

Institut Van den Bussche, Van Geertstraat 35

Een wat rare tuin (500 m²!), die van het Institut Van den Bussche in de Van Geertstraat nr. 35. Het moet in de lente geweest zijn, de bomen met hun witgekalkte stammen lijken te botten.
Situation salubre. Dat moest ik opzoeken: "gezonde situatie". Dat mag je wel veronderstellen van een school. En toch, om bij bezorgde ouders geen misverstanden te laten bestaan: L'établissement est soumis à une inspection médicale régulière.

Zou dat de reden zijn geweest dat de ouders van onze in 2007 overleden buurvrouw Magda C. haar naar die school stuurden?

De school is nu geen school meer. De firma Landwin bouwt er een heel nieuw complex "VG27" waarin het gebouw wordt geïntegreerd.